Ulusal ve yerel medyanın, günümüz de bütün dünya da yaşanan önemli şey ve olayların , toplumun bütün kesimlerine iletilmesi için aracılık yapan önemli kuruluşlar olduğunu hepimiz biliyoruz. Yıllar öncesi için gazete okumak bana göre önemli bir ayrıcalıktı. Niye, diye soracak olursak, küçükken ben hep gazete okuyanların çok zeki , akıllı, biraz sert mizaçlı, şakayı sevmeyen, gerektiğin de konuşan tipler olduğunu düşünürdüm. O yıllar da (70 li yıllar) gazete dörde katlanır ve gazetenin isminin ilk üç ya da dört harfi gözükecek şekil de koltuk altına konulurdu. Gazete isminden sahibinin siyasi görüşü de belli olurdu. Tabi ki bu hareket vatandaşın kendi muhitin de olan işlerdi. Büyük kentler de ise gazete mümkünse ceket ya da paltonun iç cebine saklanır isminin de görülmesi pek istenmezdi. Hergün, Ortadoğu ,Tercüman okuyorsa sağ görüşlü, Cumhuriyet , Milliyet , Aydınlık gibi gazeteler okuyanlar da sol görüşlü olurdu. Magazin gazeteleri de vardı tabi ki Günaydın, Ses dergisi gibi, spor gazeteleri daha dünkü mevzu. Mizah dergileri de çok okunurdu , mizah dergilerinin bile sağcısı, solcusu vardı. Bizim eve de hemen hemen her gün gazete gelir ve ciddi ciddi okunurdu. Gazetelerin son sayfaları spor bölümüne ayrılır ve yazının devamı ise hemen arka sayfasında yazılı olurdu. Ne günlerdi o günler bol bol bulmaca çözer, suyun hem ab -hem de ma olduğunu tabi ki de oradan öğrenmiştik. Gazetelerin bir de kadın bölümü vardır tabi ki dantel ,oya gibi işlerin hem örnekleri hem de resimleri olurdu. Çocuklar için boyama sayfaları basit çizgi bulmacalar. Her kahvehane , sonra onların adı kıraathane oldu. Adı üstünde kıraat yapılan mahaller masalara üç , beş gazete bırakılır ve her gelen müşteri bulmacayı karalamaya başlar ve bir sonra ki müşteri bulmaca nöbetini devralır ve o tükenmez kalem de gazetenin hemen yanın da hazır dururdu. Bir de berber esnafın da kesin olarak en az bir gazete olur ve tıraş sırası beklenirken şöyle bir göz gezdirilirdi vesselam. Sonuç itibariyle insanlar küçüğünden, büyüğüne okumaya zorlanırdı belki de . Belki de psikolojik bir terapiydi o dönem insanlar kendi kendi kendine bilgi yüklerlerdi. Keyif alınırdı gerçekten. Ya şimdi. Artık ben de dahil kolaycılığa kaçıyoruz. Akıllı telefon kullanmayı bilenler günde en az on defa arama motorlarına bir şeyler soruyorlar. Yani bilgi gerektiğinde kullanılmakta. Lazım olmayan bilgiye ihtiyaç da duymuyoruz nasıl olsa elimizin altında her şeyi bilen Google gibi bir eleman var. Hangisi iyi bilmiyorum gazete okumak bir kültür anlayışı, gereklilik halinde ise bilgiye kolay yoldan ulaşmak ise hazırcılık ama gelişen teknolojiye belki de bir teslimiyet bunun adı. Artık gazete okuma sayısı epeyce düştü ve internet haber siteleri gazetelerin yerini aldı. Bölgemiz de bir çok haber sitesi yayın hayatına devam ediyor. Bunlara bir yenisi eklendi . Biz de buradan dilimizin döndüğünce kelam edeceğiz , kalemimiz ile de bir şeyler karalayacağız, inşallah topluma bir faydamız olur. Herkese hayırlı olsun ,başka başka konular üzerinde değerlendirme yapmak ve görüşmek dileğiyle . Kalın sağlıcakla.