Abdullah B. Mesud’dan (r.a)rivayettir. “Peygamber efendimiz buyurdular ki kalbinde zerre kadar kibir bulunduran cennete giremez. Çünkü kibir hakkı kabul etmemek ve insanları küçümsemektir.” Seleme B. Ekva’dan (r.a) rivayettir ki “İnsan kendini beğene beğene kibirlene kibirlene zalimler gurubuna girer.” Saint Exupery de Küçük Prens adlı kitabında “kibirliler için diğer insanlar yalnızca birer hayrandır.” Der. Kibir, bazen ego veya gururla karıştırılır. oysa tam olarak karşılamaz çünkü ego kelime anlamı olarak “ben” demek ise de, “ben” duygusu her zaman kibri karşılamaz. Esasen insanda biraz ego olmalı bu egoistlik değildir ve karıştırılmamalıdır da. Egoist “ben” kavramının sadece kendisine yönelik olmasıdır. “ego” ise insanı insan yapan bir özelliktir ve ölçüde olduğu sürece de iyidir. Ama kibir başka bir şey be kardeşim. İnsanı insan olma özelliğinden alıyor bambaşka bir yaratık hailine sokuyor. Hele de layık ve liyakat ehli değilse. Zaten sanırım bu tiplerde daha çok kibir oluyor. Bilinen sözdür oturduğu yerde “engin dağları ben yarattım, büyükleri de babam” edasıyla koltuğuna kurulan zatı muhteremin o dayanılmaz ve iğrenç gıdık yağlarını kabartmasına kimsenin tahammül edeceğini sanmıyorum. Hepi topu bir devlet memurudur lakin eline geçen ufacık bir kozu devlet meselesi düzeyine çıkarıp “bunu benden başkası da yapamaz zaten” söylemine, söyleyecek çok okkalı sözler olsa da adap gereği yazılmıyor işte. Daha önce sade bir yurttaş iken has bel kader –bir şekilde- makam elde etmiş insanlardan daha tehlikelisi yok bana göre. İşini bilen insandan korkmayacaksın kardeşim. Onların üst perdeden konuşuyorlarsa da işi bildiklerindendir. Bilesin ki devamında senin yanlış yola gitmemen, doğru iz üzerinden olman için verecekleri akıl parayla alacağın bir şey değil. Öyle insanlara her zaman ihtiyacımız var. Liyakat ehli gururludur, ego sahibidir ve bu da onun hakkıdır. İşini bilmenin haklı gururudur bu. Kibirle karışırsa işte o zaman çok tehlikedir. “ben var ya ben” “ben söylemesem kimse bilmiyordu” “benim aklımın sadakası yeter onlara” “benim elime su dökemezler” “onların hepsini ben yaptım” “ben yapmasam kaldıydı tüm işler” “ben gitmezsem o gün daire çöker” Buradaki “ben” ler, “ego” dan çıkıp kibir boyutuna çoktan ulaşmıştır. Her türlü kibrin ayaklar altına alınması dileğiyle.